Joris krijgt een natte vacht.
Joris is bijna zo hoog geklommen dat hij in het vogelhuisje kan kijken. Maar dan komt er een harde windvlaag waardoor Joris naar beneden valt. Hij valt in in het water.... Joris is helemaal nat en koud en heel erg geschrokken.
Joris was bijna zo hoog geklommen dat hij in het vogelhuisje kon kijken. Hij was erg nieuwsgierig of er eitjes in het vogelhuisje lagen of misschien wel kleine babyvogeltjes. Maar de wind waaide ineens zo hard en Joris ging zo erg wiebelen dat hij naar beneden viel. ´HELP´, gilt Joris. ´PLONS´, zegt het water. Joris is in de drinkbak van de vogels gevallen. Gelukkig zit de drinkbak vol met water. Daarom heeft Joris zich geen pijn gedaan. Maar Joris is wel heel erg geschrokken. Hij zwemt snel naar de rand van de drinkbak en klimt eruit. Muizen kunnen gelukkig heel goed zwemmen.
Joris rilt en klappertand, zo koud is hij. Mocht hij net weer naar buiten, moet hij nu alweer naar binnen. Hij rent naar z´n moeder ´Màààààm, ik ben in het water gevallen!!’. Moeder muis vraagt hoe dat nou kon gebeuren: ‘Je zou toch in de tuin gaan spelen?’, zegt ze. Joris durft niet te zeggen dat hij heel hoog in de takken is geklommen om in het vogelhuisje te kijken. En dat hij toen naar beneden gevallen is, ‘plons’ in de vogeldrinkbak. Hij zegt alleen ‘sorry mam….’. ‘Het is al goed, kleine Joris’, zegt moeder. ‘Ben je alleen nat of ben je ook vies geworden?’. Joris draait een rondje voor z’n moeder om haar alle kanten van z’n vachtje te laten bekijken. ‘Dat valt reuze mee!’, zegt moeder. ‘Ik maak je even droog met m’n muizenföhn, dan ben je zo weer lekker warm’. Moeder pakt de föhn en zet hem op de hoogste en warmste stand. De wind blaast hard en warm tegen Joris’ vachtje. ‘HELP!!’, schreeuwt Joris.
‘Wat is dat nou?’, vraag moeder. ‘Je bent toch niet bang voor de föhn?’. Eigenlijk is Joris ook helemaal niet bang voor de föhn maar wel voor de wind uit de föhn. Kan die wind hem ook omverblazen, net als de wind buiten? Muizentraantjes rollen over Joris’ wangen. En dan vertelt Joris z’n avontuur aan moeder. Moeder schrikt wel! ‘Je had je muizenpootjes wel kunnen breken toen je viel!’, zegt ze. Maar moeder is ook wel blij dat Joris alles eerlijk vertelt. Als Joris even later weer droog en warm is, krijgt hij een lekker kopje graanthee. Samen met moeder zit hij op de bank en kruipt hij lekker dicht tegen haar aan. ‘Wil je nog een verhaaltje vertellen, mam?’, vraagt Joris. Dat wil moeder wel en ze begint te vertellen: ‘Er was eens een kleine muis…….’