Joris speelt verstoppertje

29 april 2020 om 17:04 - door Maret Slagter - 6 reacties

Het regent al de hele dag en de muizenkinderen vervelen zich. Joris heeft een idee: 'Zullen we verstoppertje spelen?', vraagt hij, 'Verstoppertje spelen in het huis van de mensen, dat is spannend'. Z'n broertjes en zusje lopen met Joris mee. Het deurtje van het muizenhuis gaat open en op hun tenen trippelen de muizen naar de woonkamer van de mensen. Hoe zou dat aflopen?

Koningsdag was zo'n heerlijk warme en zonnige dag geweest, maar nu regent het al de hele dag. Joris en de andere muizenkinderen vervelen zich. ´Zullen we verstoppertje gaan spelen?’, vraagt Joris aan z’n twee broertjes en zusje. Iedereen vindt het een goed idee. Maar waar zullen ze zich gaan verstoppen? In hun eigen huis of in het huis van de mensen of in de tuin? Joris zegt: ‘We gaan ons in het huis van de mensen verstoppen, dat is spannend!’. De muizen moeten wel goed oppassen dat ze niet gezien worden. Ze moeten op hun tenen lopen en niet hard praten, alleen maar fluisteren. Dat kunnen ze allemaal heel goed gelukkig! Er zijn ook muizenkinderen die zó hard praten of zelfs gillen, dat de mensen direct in de gaten hebben dat er muizen in huis zitten. Wie moet het eerst gaan zoeken? De muizen gaan een versje opzeggen, om de zoek-muis aan te wijzen: ‘Iene miene mutte, tien pond grutten, tien pond kaas, iene miene mutte is de baas’. Muis Mini wordt aangewezen als ‘de baas’ en moet als eerste de andere muizen gaan zoeken. Mini begint met tellen: ‘één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien! Wie niet weg is, is gezien! Ik kóóóóóm’, fluistert Mini.

Zouden alle muizen het gehoord hebben? Ze hebben zich zo vlug mogelijk verstopt. Max zit achter het gordijn, Floris zit achter de boeken in de boekenkast en Pedro zit achter een plant op de vensterbank. Mini sluipt door de kamer. Ze loopt langs de muren en gluurt naar alle kanten. Dan ziet ze ineens een muizenstaart onder het gordijn uitsteken. ‘Wie zou daar verstopt zitten?’, denkt Mini. Ze sluipt ernaartoe en schuift snel het gordijn een stukje opzij. ‘Gevonden!’, zegt Mini. Max is als eerste gevonden en moet daarom weer terug naar het muizenhuis lopen totdat de andere muizen ook gevonden zijn. Mini loopt verder, langs de tuindeur onder de vensterbank door. ‘Hè, wat hangt daar nou?’, denkt Mini, ‘is dat een muizenstaart?’. En ja hoor, de staart van Pedro hangt over de vensterbank naar beneden. Mini springt op de verwarming en dan op de vensterbank en ziet dat Pedro verstopt zit achter de plant. ‘Kiekeboe’, zegt Mini. Pedro schrikt ervan! ‘Hoe heb je me zo snel gevonden? Ik had zo’n goede verstopplek!’. Mini vertelt dat Pedro vergeten is z’n staartje op te rollen. ‘Je staartje hing naar beneden over de vensterbank’, zegt Mini. Pedro krijgt er rode wangen van. Wat jammer dat hij daar niet aan gedacht heeft! Volgende keer beter! En ook Pedro trippelt weer terug naar het muizenhuis.

Nu moet Mini alleen nog Floris zoeken. Waar kan hij zijn? Mini loopt verder, onder de stoelen door, onder de bank, onder het televisiekastje. Nu moet ze oppassen want daar is de deur naar de gang. Mini kijkt of ze de deurklink ziet bewegen. Maar alles is rustig en stil. Snel trippelt ze voorbij de deur en schiet de keuken in. Waar kan Pedro toch verstopt zitten? Ze loopt snel onder het aanrecht door, voorbij de koelkast en komt dan weer aan de andere kant van de kamer. Daar staat de grote boekenkast met wel honderd boeken erin. Mini kijkt eens heel goed naar al die boeken. En wat ziet ze? Wel vier muizenstaarten! ‘Hè? Hoe kan dat nou?, denkt Mini, ‘Pedro en Max zijn toch al lang terug in ons muizenhuis?’. Van wie zijn al die staarten? De vier staarten hangen allemaal over de rand van de planken in de boekenkast. De ene staart is rood, de andere roze, weer een andere is bruin en de laatste is wit. Dan weet Mini het ineens: Floris heeft een roze staart! Mini klimt naar boven in de boekenkast en trekt eens flink aan de roze staart. Ze weet zeker dat dit de staart van Floris is. Maar dan gebeurt er iets heel ergs: ‘ROMMELDEBOMMELDEBOM!!’ Een dik boek valt uit de boekenkast op de grond.

De roze staart is helemaal geen muizenstaart, het is een bladwijzer van een boek. Mini springt snel achter de andere boeken, voordat de mensen in de kamer komen om te kijken waar het lawaai vandaan komt. En wie ziet ze daar achter de boeken verstopt? Floris! Floris kan bijna z’n lachen niet inhouden. Hij heeft een knalrood hoofd en houdt z’n muizenpootje stijf tegen z’n snuitje gedrukt. Mini snapt er helemaal niets van. Als Floris weer een beetje rustig is geworden, zegt hij: ‘Kom Mini, we moeten hier gauw vandaan, straks komen de mensen kijken. Samen klimmen ze snel uit de boekenkast naar beneden en rennen zo snel en zo zachtjes mogelijk naar hun muizenhuis. Als ze ’s avonds aan tafel zitten, vertelt Mini wat er is gebeurd: ‘ik zag echt een roze muizenstaart! En toen ik eraan trok, viel er ineens een boek op de grond. Ik wist echt niet dat het een bladwijzer van een boek was… ‘. Floris begint weer te lachen en zegt: mijn staartje zit gelukkig vast aan mijn rug en niet aan een boek in de boekenkast. Anders was ik hem nu kwijt geweest. En daar moeten alle muizen wel erg om lachen.